خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)- علیاصغر محمدخانی: فلیچیتا فرارو، یکی از پایههای محکم پل ادبی ایران و ایتالیا بود. شیفته ایران بود. فارسی را به روانی و شیوایی میدانست. همیشه خوشخلق و بشاش بود. هر وقت به فلورانس میرفتم، دیداری با او داشتم؛ یا در منزلشان یا در کافهای نزدیک هتل آلبیون. با هم درباره گسترش روابط فرهنگی و مشابهتهای داستاننویسی امروز ایران و ایتالیا صحبت میکردیم. وقتی وارد منزلش میشدی، فضا و چیدمانش رنگ و بوی ایران داشت. در سالهای گذشته با مشکلات فراوانی که داشت، چندین اثر از ادبیات داستانی امروز ایران را به ایتالیایی ترجمه و منتشر کرد.
دو ناشر در ایتالیا توجهشان به ترجمه آثار داستانی معاصر ایران بود: نشر «پونته سیوسه» به مدیریت فلیچیتا فرارو و نشر «بریوسکی» که در پنج سال گذشته نزدیک به بیست اثر از آثار داستانی معاصر فارسی را به ایتالیایی ترجمه و منتشر کردند. دو سالی بود که به بیماری سرطان دچار شده بود، اما روحیه قویای داشت و هر سال برای نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران به ایران میآمد و برنامههایی در نمایشگاه داشت. در زمان سفارت توسکانو در سفارت ایتالیا در ایران، رایزن فرهنگی ایتالیا در ایران بود و در مدت نزدیک به ده سالی که در ایران بود، بسیار تلاش کرد.
در آخرین گفتوگوهایی که آبان سال گذشته با هم داشتیم، متوجه شدم که پایش شکسته و امکان خروج از خانه را ندارد و صرفا برای پرتونگاری از خانه خارج میشود. با حرارت و اشتیاق فراوان سخن میگفت. شوری و نوری در درونش بود که خاموش شد. تلاشهای او برای تحکیم روابط فرهنگی ایران و ایتالیا همیشه به یاد ماست. در گذشت او را به اهل فرهنگ و دوستانش در ایران و ایتالیا تسلیت میگوییم. و به همسرش که در بخش نسخههای خطی کتابخانه ملی فلورانس فعالیت داشته و او هم انسانی مهربان و دوستدار ایران است. جای خالی فلیچیتا فرارو خالی است. |