پذیرفتنش برایم تلخ است اما نه سالینجر شدم، نه همینگوی

سبک روایتی داستان‌های مجموعه «تبعید به بالکن‌ها» در برخی داستان‌ها سورئالیسم و در داستان‌های دیگر رئالیسم است. این کتاب از ۱۱ داستان تشکیل شده است که در این بین می‌توان به داستان‌های «تبعید به بالکُن‌ها»، «نوشته بودی آب»، «ما فیل‌ها»، «چه یوزپلنگ خسته‌ای» و «مهم‌ترین آدم چهارراه استانبول» اشاره کرد.
 
محمدعلی دستمالی در این داستان‌ها به فضاسازی و روایت اهمیت ویژه‌ای داده است. در یکی از داستان‌ها به نام «نوشته بودی آب»، فضای داستانی بر اساس دغدغه‌های یک کودک، شکل گرفته که با یک گره روانی خاص، از واژگان، تلفظ و صحبت کردن فرار می‌کند. او بعدها و در دوران نوجوانی و جوانی به شکل جدی با پدیده زبان درگیر شده و برای یادگیری چندین زبان خارجی خود را گرفتار و دربند می‌بیند و در عین حال علاقه ویژه او به شخصیت‌های غایبی همچون مادر و معلم، او را با چالش‌های جدیدی روبه‌رو می‌کند.
 
در داستان دیگری به نام «مهم‌ترین آدم چهارراه استانبول» محمدعلی دستمالی فردی را به‌عنوان شخصیت اصلی مطرح کرده که هر روز در چهارراه استانبول به نویسندگان و کارگردانان نمایش، تلویزیون و سینما سوژه و داستان می‌فروشد. او گرفتار یک عشق قدیمی و یک دلبر بی‌وفا و گریخته است؛ طنز و آیرونی پنهان در این داستان، خواننده را به سوی این سوال سوق می‌دهد که فروش سوژه در جهان ادبی کنونی ایران چه معنایی دارد.
 
در بخشی از آغاز داستان «چه یوزپلنگ خسته‌ای» می‌خوانیم:
«هنوز هم پذیرفتنش برایم تلخ است اما ناچارم که صادقانه قبول کنم؛ در حال حاضر، من هم یکی از میلیون ها آدم این سیاره هستم که نه سالینجر شدم، نه همینگوی، نه کاروِر. خودم خوب می‌دانم چنین چیزی بسیار تلخ و لرزاننده است.
حالا من یک مظفر رضاقلی هستم. یک مظفر یک‌لاقبای فالکنر نشده‌ی بی‌شباهت به بورخس و تولستوی. یک مظفر خسته و بی‌رمق که نه «ناتور دشت» نوشته، نه «بوف کور» نه «مادام بواری»، نه «باغ آلبالو»، نه «سمک عیار»، نه هیچ کوفت و زهرمار دیگری که بشود صفحه اولش را امضا کرد و به دست این و آن داد…. کتاب جدیدم را تقدیم کرده‌ام به پدر نازنینم که دو سال پیش تنهایمان گذاشت.»
 
مجموعه داستان «تبعید به بالکن‌ها»، اثر محمدعلی دستمالی در قطع جیبی در ۱۴۰صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و به‌بهای ۱۵هزارتومان از سوی انتشارات روزنه راهی بازار نشر شده است.