دعای ندبه

دعای ندبه

دعای ندبه را عده‌ای از علما و محدثین نقل کرده‌اند و برخی تا ۱۵ سند برای آن برشمرده‌اند؛ از آن جمله:

ابوجعفر محمد بن حسین بن سفیان بزوفری
او معاصر شیخ نجاشی و از اَعلام قرن پنجم بوده، این دعا را نقل کرده‌است.
ابوالفرج محمد بن علی بن یعقوب بن اسحاق بن ابی‌قره قنائی
او در کتاب الدّعاء نقل کرده‌است. وی که از مشایخ شیخ مفید؛ به‌شمار می‌آید مورد تأیید خاص او قرار گرفته‌است.
محمد بن جعفر بن علی بن جعفر مشهدی حائری
در کتاب مزار کبیر (مزار ابن مشهدی) از محمد بن ابی‌قره نقل کرده و آن را به امام مهدی نسبت داده‌است.
سید بن طاووس
او در دو کتاب مصباح الزائر و اقبال الاعمال به نقل از کتاب محمّد بن حسین بن سفیان بزوفری نقل کرده و آن را به امام زمان نسبت داده‌است.
علامه مجلسی
دعای ندبه را در کتاب بحارالانوار به نقل از مصباح الزائر سید بن طاووس و در کتاب تحفة الزائر و در کتاب زاد المعاد نیز دعای ندبه را نقل کرده و در سرآغاز می‌گوید:
و اما دعای ندبه که مشتمل است بر عقاید حَقّه و تأسف بر غیبت حضرت قائم، علیه‌السلام، به سند معتبر از حضرت امام جعفر صادق، علیه‌السلام، منقول است، که سنت است این دعای ندبه را در چهار عید بخوانَد؛ یعنی: جمعه، عید فطر، عید قربان و عید غدیر.

محدث نوری
محدث میرزا حسین نوری، در کتاب تحیة الزائر دعای ندبه را به نقل از مزار کبیر، مزار قدیم، و مصباح الزائرِ سید بن طاووس روایت کرده‌است.

و بسیاری دیگر از بزرگان شیعه این دعا را نقل کرده‌اند.