| به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، مرکز سعدی‌شناسی با انتشار یادداشتی از سعدی‌پژوهان، سعدی‌دوستان و نوع‌دوستان همدل، دعوت کرد تا در مسیر همراهی با مردم خوب محله سعدیه شیراز همراه این مرکز باشند. متن کامل یادداشت به شرح زیر است:
«به بـخشندگی كـوش! كـآب روان به سيلش، مدد می‌رسد ز آسمان
بارانکی خُرد خُرد؛ بر بستر خشکیده زمان، و نگاه‌هایی که دیری‌ست شکوفه‌بن‌هایی را انتظار می‌کشد، تا از قِبَلِ رحمت بی‌حسابش، خوانِ نعمت بی‌دریغش را که دیری است تَفّ ٍ سوزان زمین، هُرم شورانگیز طربش را از یاد زدوده؛ دیگر بار، بر بار خاطر نشاند؛ تا حلاوتی سبز، در رخوتناکی جاری زمان، بر قاب نوروز، روزی نو و طرواتی دیگرباره آفریند؛ همگان را…. … تا هر سنبلی که می‌روید؛ هر لاله وحشی که سر از خاک برمی‌دارد؛ فراش باد صبایی که فرش زمردین می‌گسترد، دايه ابر بهارى که بنات نبات در مهد زمين می‌پرورد تا درختان، خلعت نوروزی و قباى سبز ورق در برگیرند و اطفال شاخ، به قدوم موسم ربيع، كلاه شكوفه بر سر نهند و نخل باسق شوند، تکرار دلنواز شمیمی آشنا از عطری باشد ممد حيات و مفرح ذات که جوانه می‌زند بر فراخنای امیدهای غبار خورده جهان… ناگاه، اما؛ سیلی دهشتناک بر ممّرِ انتظار! …. خاطرهایی پریشان؛ نگاه‌هایی ناباور، دود دل خلق و تلخکامی مدام!
دل رفت و عنان طاقت از دست سيـل آمـد و ره نمـىتوان بـست…
کارستانی عظیم از کاروانی کریم با توشه‌ای از مهر، بر صعبناکیِ سیلی ویرانگر، تپانچه می‌زد! که مردمان این سرزمین میراثدارن نسلی کهن‌اند با باوری غنی؛ چو عضوي به درد آورد روزگار دگـر عـضوها را نمـاند قــرار… درون فروماندگان شاد کن ز روز فـروماندگی یاد کن! که عدول از این باور؛ هشداری بزرگ است از شیخ کبیر ما؛ تــو کــز محنـت دیــگران بــى غمى نــشـایــد کــه نـــامـت نهند آدمى… مرکز سعدی‌شناسی و نهادهای همراه، همگام با تمامی دلجویان رخداد ناگوار سیل در شیراز، بر آن است تا با دلسپردن به کلام شاعر بلندآوازه ایران زمین؛ سعدی شیرازی؛ بخشی از هزینه‌های برگزاری مراسم یادروز سعدی را به فرزندان پاک‌نهاد خطه سعدی اختصاص دهد که هم از آن خاک شریف برآمده‌اند و امروز به دشواری زمان گرفتار آمده‌اند؛ بی‌شک موسیقی لبخند آنان؛ در این زمانۀ عسرت؛ دلنوازترین طنینی است که در روز سعدی، هوش گوش ما را خواهد نواخت… مرا شاید انگشتری بی‌نـگین نشاید دل خلقی اندوهگین! ای که دستت می‌رسد کاری بکن پیش از آن کز تـو نیاید هیچ‌کار!» |
 |
