| به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) حفظ و انتشارِ متونِ مراثی ائمه اطهار (ع)، ازجمله موضوعاتِ ستُرگ فرهنگی محسوب می‌شود که در دوره معاصر از سویی موجبِ مددرسانی به جریان هویت‌یابی در میان اقشار گوناگون جامعه و از سوی دیگر زمینه‌سازِ تحقیقات نوین در این باره می‌شود.
از این منظر، یکی از رسالت‌های پژوهشگران حوزه تاریخِ فرهنگ، شناسایی آثارِ موجود و سپس همت نهادن در راستای احیاء آن است. مبتنی بر این نگرش، یکی از آثار فاخر در این زمینه، متعلق به دوره قاجار، «ماتمکده»، اثر قربان بن رمضان بادشتی رودباری قزوینی (بیدل)، ادیب و شاعر برجسته دوره قاجار است که از سوی مصطفی لعل شاطری شناسایی و با بررسی نسخههای گوناگون و افزودن نکات تکمیلی در راستای درک هرچه راحتتر آن برای کلیه اقشار جامعه، احیاء شده است. ماتمکده که سرایش اولیه آن به‌احتمال فراوان بین سال‌های ۱۲۵۴ الی ۱۲۵۶ق پایان یافته است، برای نخستین بار به‌صورت خطی منتشر و سپس با ورود چاپ سنگی به ایرانِ، در شمارگان گسترده و به‌صورت کامل در سال ۱۲۶۶ق منتشر شد. این اثر دارای سی و پنج مجلس و موضوعاتی همچون لحظه وداع امام حسین(ع) در کربلا، وقایع پس از شهادت و دیدارهای کاروان اسرا در کوفه و شام، تا ورود اهل‌بیت(ع) به مدینه را شامل می‌شود. کتاب «ماتمکده» نوشته بیدل قزوینی، به کوشش مصطفی لعل شاطری در قطع وزیری، (۵۹۲ صفحه) به شمارگان ۱۰۰۰ و به قیمت ۱۲۵۰۰۰ تومان از سوی انتشارات مرندیز منتشر شده است. |
 |
