| به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با شروع ایام نوروز و تعطیلات نوروزی شاید بتوان سری به قفسه کتابخانه‌تان بزنید و شاید کتاب‌هایی را بیابید که روزی به امید خواندشان با ذوق و علاقه خریده بودید اما هر دلیلی باعث شده بود که مدت‌ها از خواندنشان غافل شوید. این روزهای آرام نوروزی شاید فرصت خوبی باشد تا در کنار دید و بازدیدها دستی بر روی کتاب‌هایتان بزنید و تورقی بر کتاب‌هایتان داشته باشید. عبدالحسن بصیره، فیزیکدان و عضو اتحادیه معلمان فیزیک ایران فردی که سال‌ها کرسی ریاست دانشکده علوم دانشگاه کردستان را برعهده داشته است از فواید مطالعه می‌گوید و کتاب‌هایی را برای لذت بردن بیشتر از ایام نوروز به علاقه‌مندان به مطالعه پیشنهاد می‌دهد. تعطیلات است و شاید فرصت خوبی برای مطالعه و کتاب باشد، کمی از تجربیات خود از مطالعه کتاب های غیردرسی بگویید. همواره تعطیلات زمان مناسبی برای مطالعه و تورق کتاب‌هایی است که شاید سال‌ها در قفسه کتابخانه هر فردی خاک خورده است، اما چرا مطالعه و کتابخوانی را به روزهای تعطیل منحصر کنیم؟ در حقیقت برای این فعل با ارزش نمی‌توان روز خاصی را تعیین کرد یا اختصاص داد. کتابخوانی زیباترین و سالم‌ترین اعتیاد است و به عقیده من پادزهر تمام اعتیادهای بد و نارواست. همه روز و همه جا می‌شود کتاب خواند. در اتوبوس شرکت واحد، در باجه انتظار بانک، در سالن انتظار پزشک و بیمارستان و … می‌خواهم در اینجا ارجاعتان دهم به یک خاطره‌ای درباره خودم، سال‌ها پیش برای انجام عمل قلب باز مرا در یک قفس نایلونی خواباندند و کیسه شنی روی بالای کشاله ران گذاشتند که پارگی رگ خونریزی نکند. دستور دادند که باید ۸ ساعت در همان حالت فقط سقف را نگاه کنم همسرم که می‌بایست بخش مراقبت‌های ویژه را ترک کند کتابم را از کیفش درآوردم و به چنگک آویز سرم وصل کردم و به جای نگاه به سقف سفید و بی‌روح شروع به مطالعه کردم. آن زمان کتاب احمد محمود را می‌خواندم. از دوران ابتدایی و در آغاز دهه ۳۰ با کتاب‌های هانس کریستیان اندرسن و کلود ولگرد اثر ویکتور هوگو با ترجمه زنده‌یاد محمد قاضی و قصه‌های قرآن گذراندم. غیر از کتاب‌های درسی که آن‌ها را با علاقه می‌خواندم به کتاب‌های علمی به‌ویژه تاریخ سرگذشت دانشمندان و کتاب‌های ادبی علاقه‌مند شدم. این اعتیاد به کتابخوانی در آغاز دهه ۴۰ در دوران دانشجویی و در دانشکده علوم رشته فیزیک دانشگاه تهران نمود زیادی پیدا کرد و آن زمان تمام پول توی جیبم را خالی می‌کرد. آن موقع دست‌فروش‌های کتابفروشی روبروی دانشگاه تهران کتاب‌های ممنوعه به نام جلد سفید را می‌آوردند و من مخاطب همیشگی این کتاب‌ها بودم که اتفاقا به بهای خوبی هم می‌فروختند. حالا که به آن روزها برمی‌گردم فکر می‌کنم که آن کتاب‌ها چه داشتند که رژیم و ساواک از چاپ علنی آن‌ها جلوگیری می‌کرد، که امثال من مجبور بودیم با چند بار رفت و برگشت و مخفیانه آن‌ها را تهیه کنیم و دستفروش‌ها پول هنگفتی بابت آن‌ها از دانشجویان دریافت می‌کردند. کتاب‌هایی نظیر «برمی‌گردیم گل نسرین بچینیم» اثر ژان لافیت یا «پاشنه آهنین» از جک لندن یا حتی «جنگ شکر در کوبا» از ژان پل سارتر کتاب‌های ماکسیم گورکی هم که جای خود را داشت. خداوند پدر بانیان انتشارات فرانکلین را بیامرزد و به زنده‌هاشان عمر باعزت دهد که مجموعه کتاب‌های جیبی و غیرجیبی بسیار ارزشمند، خوش چاپ و خوش ترجمه و ارزان‌قیمت را به بازار نشر عرضه کردند که تا اندازه‌ای از این مخفی‌کاری‌های امثال من توانسته بود بکاهد. غافلگیر شده بودم و هیچ‌گونه حضور ذهنی برای بیان مطلب مناسبی نداشتم؛ بلافاصله رو به جمعیت هندی حاضر در سالن کردم و گفتم در دوران کودکی پدری داشتم که در کشور شما در زندان انگلیسی‌ها بود و از زندان برایم نامه می‌نوشت؛ منظورم را زود متوجه شدند برگی از کتاب «نامه‌های پدر به دخترش» اثر نهرو را بازگو کردم و ادامه دادم بعد که بزرگ شدم تاریخ جهان را برایم نوشت و مرا با تاریخ جهان آشنا کرد منظورم کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» از همین نویسنده بود و دوباره ادامه دادم بعد که بزرگتر شدم این پدر نخست‌وزیر شد که با حدود ۴۰ کیلو وزن و با دوک نخ ریشش استعمار انگلیس را از کشورش راند. این هم از خواندن کتاب «مهاتما گاندی» اثر رومن رولان به یاد داشتم. بعد از سخنرانیم می‌توانم اذعان کنم اغلب هندی‌های حاضر در سالن تعجب بسیاری کرده بودند که یک محقق جوان ایرانی چگونه می‌تواند اطلاعات گسترده‌ای درباره هند داشته باشد درحالی که اولین بار است که به این کشور سفر کرده است. به هرحال این اعتیاد به کتابخوانی در چنین تنگناهایی به یاری انسان می‌آیند. |
 |
