بچه‌ها به آثار ترجمه معتاد شده‌اند

منصور علیمرادی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره رمان «جن‌های برج کبوترخانه» که به تازگی از سوی نشر داستان جمعه منتشر شده، گفت: این کتاب رمانی است برای نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ ساله، می‌خواستم نوجوانان با بخشی از تاریخ و فرهنگ کشورشان آشنا شوند، مثلا با شهرهای زیرزمینی ایرانی مثل نوش‌آباد.
 
وی درباره داستان این کتاب توضیح داد: «جن‌های برج کبوترخانه» ماجرای چهار نوجوان به نام‌های مسعود خالی‌بند(علاقه‌مند به مکانیکی)، عسکر لنگ‌دراز (عاشق فوتبال)، نعیم (دوستدار سینما) و بهزاد (شیفته رمان) است که در یک شهر کوچک تاریخی فرضی در دل کویر زندگی می‌کنند. در وسط این شهر تپه‌ای واقع شده که این نوجوان‌ها اغلب برای گپ زدن و قدم زدن به آن‌جا می‌روند. یک روز بعدازظهر مسعود پیشنهاد می‌دهد که وارد چاهی در گوشه‌ای از عمارتی تاریخی شوند و می‌گوید زیرزمین این عمارت پر از گنج است، اما با ورود به این شهر زیرزمینی با دالان‌های تو در تو روبه‌رو می‌شوند و چندروزی در این دالان‌ها گم می‌شوند.

                   
 
نویسنده کتاب «ساندویچ برای حیدر نعمت‌زاده» در ادامه گفت: تاریخ ظرفیت مهمی برای داستان‌‌نویسی است اما در نوشتن داستان‌ها و رمان‌ها کمتر به آن پرداخته می‌شود. من با این کار می‌خواستم یک رمان ایرانی پرماجرا با عنایت به تاریخ بنویسم.
 
علیمرادی با بیان اینکه امروزه کودکان و نوجوانان به سیل رمان‌های ترجمه شده خارجی روی آورده‌اند، گفت: ما با سیل ترجمه‌های عمدتا بد مواجه‌ایم که گاهی نه روایت دارند نه هیجان و فقط با تبلیغات توانسته‌اند در بازار بفروشند. درواقع بچه‌ها به کتاب‌های ترجمه‌شده خارجی معتاد شده‌اند و به فضاهای فانتزی غربی عادت کرده‌اند، آن‌ هم بیشتر به آثار نازل و بی‌کیفیت.
 
وی با تاکید بر اینکه کشور ما سرزمین داستان است، گفت: فرهنگ ایران پر از روایت‌های داستانی است و نویسندگان باید توجه بیشتری به این مساله داشته باشند و رویکرد ملی، بومی و ایرانی را در آثارشان حفظ کنند.
 
علیمرادی درباره آثار در دست نگارشش نیز توضیح داد: در حال حاضر مشغول نوشتن سه‌گانه‌ای برای نوجوانان هستم که حدودا صدسال پیش در جنگل‌های گیلان اتفاق می‌افتد و در واقع تلاشم نوشتن رمانی با رنگ و بوی ایرانی است.

این مطالب را به اشتراک بگذارید: