به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، كتاب «شهروندان مسلمان فعال در غرب» به سفارش مركز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، از سوی مؤسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بینالمللی الهدی (وابسته به این سازمان) در ۳۸۶ صفحه و شمارگان هزار نسخه وارد بازار نشر ایران شده است.
کتاب هشت فصل دارد که عناوین آنها به ترتیب از این قرار است: «تاریخچه استقرار مسلمانان در غرب»، «وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی و آمار جمعیتی مسلمانان»، «تنوع چندفرهنگی و واقعیتهای موجود»، «رسانهها گفتمان عمومی»، «برداشتها و واكنشها»، «تلاش مسلمانان انگلیس برای به رسمیت شناخته شدن»، «مسلمانان استرالیا و محاسن همكاری» و «مسلمانان آلمان در چالش با رفتارهای تبعیضآمیز».
همانطور که از سرفصلها مشخص است، کتاب برای بررسی چالشها و بحرانهای معرفت شناسانه مسلمانان در غرب در راستای به رسمیت شناخته شدن خود و هویتشان توسط دولتهای حاکم است. حضور مسلمانان در این کشورها که از قوانینی سکولار برخوردارند و با برخی شاخصههای هویتی مسلمانان از جمله حجاب سر ستیز دارند، سوالاتی را پیرامون کیفیت این حضور به اذهان متبادر میکند و شاید مهمترین پرسش این باشد که آیا مسلمانان مهاجرت کرده به اروپا با اگر هویت اسلامیشان را به کناری نگذارند، جایگاهی مانند شهروندان درجه یک را خواهند داشت؟
در آغاز مقدمه این كتاب به قلم نویسندگان آن آمده است: «بسیاری از مسلمانان بعد از جنگ جهانی دوم به غرب مهاجرت كردند و از آن زمان تاكنون به كار و زندگی در آنجا مشغول هستند. این امر به چالشهای نسبتاً فراوان و غیرقابل پیشبینی برای مسلمانان تازهوارد به جوامع غربی و همچنین كشورهای میزبان منجر شده است. برخی از این چالشها، كوتاهمدت بوده و عمدتاً شامل موضوعات كلی فردی و اجتماعی جامعه مسلمانان، مانند اشتغال و مسكن میشوند؛ در حالیكه دیگر چالشها، پیچیدهتر و اساساً در رابطه با چشمانداز آینده مسلمانان در غرب بودهاند.»
همچنین در فصل ششم این كتاب ذیل عنوان «تلاش مسلمانان انگلیس برای به رسمیت شناخته شدن» در صفحه ۲۴۹ میخوانیم: «طیف وسیعی از گروههای مسلمان به علت سرخوردگی و نادیده گرفته شدن توسط دولت بریتانیا و همچنین عدم موفقیت شورای مسلمانان بریتانیا در تغییر سیاست خارجی بریتانیا به وجود آمد. انجمن عربی مسلمانان بریتانیا در سال ۱۹۹۷ و كمیته امور عمومی مسلمانان بریتانیا در سال ۲۰۰۰ تشكیل شدند. این نهادها و بسیاری از نهادهای در حال ظهور دیگر بر بسیج نیروهای محلی تأكید داشتند و اغلب از طریق تظاهرات خیابانی و همچنین دیگر برنامههای سیاسی سعی داشتند صدای خود را به گوش مسئولان برسانند.» |