«خیاط مایه‌دار و کف‌بین» کسی را قضاوت نمی‌کند

وی ادامه داد: در این کتاب داستان‌های شیرین و دلنشینی را شاهد هستیم؛ داستان‌هایی که تا حدودی طنزآمیز هستند و از دید یک کودک به دنیای بزرگسالان است. دنیایی که گاهی مضحک و گاهی خنده‌دار به نظر می‌رسد.
 
این مترجم در توضیح نگاه این بچه به دنیای بزرگسالان اظهار کرد: این بچه در بررسی زندگی بزرگ‌ترها متوجه می‌شود که بزرگسالان هم بازی‌های خودشان را دارند و فقط اسباب‌بازی‌ها تغییر می‌کند.
 
وی با اشاره به فاضل اسکندر و در معرفی او گفت: پدر اسکندر، ایرانی و صاحب کارخانه آجرپزی در سوخومی بود که در سال ۱۹۸۳ میلادی از شوروی اخراج شد. پس از آن، فاضل دیگر پدر خود را ندید. اسکندر تمام آثار خود  را به زبان روسی می‌نوشت و هر چند آثارش برگرفته از  افسانه‌های قفقازی بود و حال و هوای قفقازی داشت؛ اما نثر او کاملا روسی بود، چنان نثری که به دشواری می‌توان نویسنده این آثار را نه نویسنده کلاسیک روسی، بلکه نویسنده نیمه دوم قرن ۲۰ نامید.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:‌ «سرزمین کودکی برای من ساحلی است که پس از جزر خیس و اسرارآمیز شده است؛ ساحلی که می‌توان غیرمنتظره‌ترین اشیا را در آن پیدا کرد. من تمام مدت مشغول جست‌وجو بودم و شاید همین کار من را در زندگی مقداری پریشان‌حواس کرد. بعد هم که بزرگ شدم -یعنی زمانی که چیزی برای گم کردن داشتم- دریافتم که یافته‌های مسرت‌بخش کودکی وام‌های سرنوشت هستند. وام هایی که در زمان بزرگسالی باید ادا کرد و این بسیار منصفانه است.
 به یک نکته دیگر نیز عمیقاً پی بردم: به اینکه هر گم شده‌ای را می‌توان یافت حتی عشق، حتی جوانی تنها چیزی که هیچ‌کس تا به حال نتوانسته است پیدا کند، وجدان گم شده است.»
 

خیاط مایه‌دار و کف‌بین»، اثر فاضل اسکندر با ترجمه بابک شهاب در ۳۱۸ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و به‌بهای ۳۶هزار تومان از سوی انتشارات حکمت کلمه منتشر شده است.