| به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهر کتاب، فصل بهار و زیبایی‌های آن همواره در درازنای تاریخ ادب فارسی به مثابه فرصتی برای تصویرگری و مضمون‌آفرینی شاعرانه به‌شمار آمده است.
از رویکردهای واقع‌گرا و آفاقی که بیشتر در آثار گویندگان سبک خراسانی جلوه‌گر است گرفته تا سویه‌های درونگرایانه و انفسی شاعران سبک عراقی که با آموزه‌های عرفانی می‌آمیزد و نیز همراه با دگرگونی‌های سیاسی عصر مشروطه به صورت نمادگرایانه تا روزگار ما ادامه می‌یابد؛ بهار و «موسم گل» بخش قابل توجهی از میراث ادبی و فرهنگی ما را به‌خود اختصاص داده و آثار ماندگار و درخشانی را که بهاریه می‌خوانند، پدید آورده است. عبید زاکانی با آنکه بیشتر به طنزآوری و نقد اجتماعی شهرت دارد، در سروده‌هایش از ستایش بهار غافل نشده و توصیف‌های آبدار و نوآورانه‌ای را در لفظ و معنی به‌دست داده است. دوازدهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره عبید زاکانی در روز چهارشنبه چهارم اردیبهشت ساعت ۱۶:۳۰ با سخنرانی محمدعلی حضرتی، به بررسی شگردهای زبانی ـ بلاغی و معنایی «بهارانه‌های عبید» در مقایسه با گویندگان هم‌روزگارش اختصاص دارد. این نشست در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود. |
 |
