| به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان، در این مراسم که با حضور علاقه‌مندان این داستان‌نویس برگزار شد، مهدی قزلی مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی، محسن مومنی رئیس حوزه هنری، بهروز جلالی معاون فرهنگی و امور استان‌های بنیاد، ابراهیم زاهدی‌مطلق مدیر دفتر داستان بنیاد، جمعی از برندگان، دبیران و اعضای هیات علمی ادوار گذشته جایزه جلال آل احمد همچون مرتضی سرهنگی، رضا امیرخانی، شهریار عباسی، احمد دهقان، حسین فتاحی و حمید حسام حضور داشتند.
در این برنامه از مدخل مربوط به محمدرضا بایرامی در ویکی‌ادبیات (دانشنامه مجازی شعر و ادبیات داستانی معاصر ایرانیان) رونمایی شد. ویکی‌ادبیات، پایگاهی برای همه ادیبان معاصر مهدی قزلی افزود: بسیار خرسندم که در این مراسم، مدخل مربوط به محمدرضا بایرامی، دبیر و برنده جایزه ادبی جلال آل احمد که یکی از بزرگترین داستان‌نویسان معاصر ایران است رونمایی می‌شود. وی در ادامه گفت: امیدوارم بتوانیم در هفته کتاب، مداخل بزرگان ادبیات کشورمان را رونمایی کنیم تا گام‌هایی به سوی هدف بزرگ ما که ایجاد منبع معتبری برای رجوع پژوهشگران و علاقمندان فرهنگ و ادبیات کشور است برداریم. بایرامی نویسنده‌ای در سطح جهانی است مومنی با اشاره به اهمیت ادبیات روستایی و کم‌کاری نویسندگان داستان و رمان به این ادبیات گفت: ادبیات روستایی کشور تنها مرحوم فردی و محمدرضا بایرامی را دارد که از برجستگان این حوزه بوده و هستند. بایرامی نگاهی عمیق و متفاوت به روستا داشته و ارتباطش با جامعه روستایی بسیار ژرف است. آنچنان که خواننده با خواندن یک صفحه از کتابش به شناخت دقیق و نگاه نافذ وی از جامعه روستایی پی می‌برد. بایرامی بزرگترین نویسنده نسل ماست عضو هیات علمی و داور دوره‌های پیشین جایزه ادبی جلال آل احمد، بایرامی را به تولستوی، داستایوفسکی و چنگیز آیتماتوف تشبیه کرد و افزود: من او را یک نویسنده شش‌دانگ و تمام‌عیار می‌دانم و بدون اغراق می‌گویم که او بزرگترین نویسنده نسل ماست؛ نویسنده‌ای که کار ضعیف هم دارد اما بیشتر از آن باید شاهکارهایش را دید. اثری مانند «هفت روز آخر» را کسی دیگر نمی‌تواند بنویسد و تاریخ ایران بدون‌شک به خالق این اثر افتخار خواهد کرد حتی اگر امروز ما به آن استفاده نکنیم. قصه‌های سبلان دغدغه این روزهای من است وی با بیان اینکه نوشتن دنیای عجیبی دارد، افزود: چیزهایی در زندگی وجود دارد که هرچقدر فکر می‌کنیم که رهایش کردیم و پرونده‌اش بسته شده، آنها ما را رها نکرده‌اند؛ این اتفاق برای من در حوزه ادبیات نوجوان افتاده است. فکر می‌کنم که باید درباره ادامه دادن «قصه‌های سبلان» کاری انجام دهم تا بالاخره ادبیات نوجوان دست از سر من بردارد. در ادامه ابراهیم زاهدی مطلق درباره جایگاه ادبی و قلم محمدرضا بایرامی گفت: خاستگاه داستان‌نویسی بایرامی، خود داستان و فرهنگ است؛ درست مثل اسم سبلان که از آن همراه با برف و بوران، افسانه و قصه می‌وزد. بایرامی قصه می‌گوید که با اطرافش ارتباط برقرار کند. به دلیل خاستگاه داستان‌نویسی بایرامی، او نمی‌تواند سیاسی حرف بزند یا اقتصادی بنویسد. بنابراین، خواندن آثار بایرامی، بی‌حاشیه، لذت قصه خواندن را به خواننده‌اش می‌دهد. خسرو باباخانی نیز در صحبت‌های کوتاهی اظهار کرد: آشنایی من با بایرامی به کیهان بچه‌ها بازمی‌گردد. بایرامی بسیار خجالتی و گوشه‌گیر و کم‌حرف بود. ولی از همان زمان داستان‌هایی می‌نوشت که همه ما را به تحسین وامی‌داشت. شهریار عباسی نیز که آخرین سخنران بود گفت: اوج اقتدار بایرامی در قلمرو داستان، در سادگی قصه‌گویی اوست. وقتی از طبیعت و روستا صحبت می‌کند، آنچنان شیوا تصویرگری می‌کند که مخاطب داستان را همراه خود به دل طبیعت می‌برد و خواننده لذت می‌برد. گفتنی است، شاگردان محمدرضا بایرامی در دوره پیشرفته آموزش رمان بنیاد شعر و ادبیات داستانی نیز از حاضران این جلسه بودند. |
 |
